“Lieve Ilse,
Jij bent vanaf groep vijf een beetje een buitenbeentje geweest he? Terwijl je niets liever wilde dan erbij horen, ‘normaal’ te zijn, leuk gevonden te worden. Als een kameleon paste je je aan aan de kinderen uit je klas, terwijl ze je toch nooit echt zagen of begrepen voor je gevoel. Met je heerlijke creatieve uitspattingen, wisselende hobby’s, uitbundige lach, gekke ideeën en soms domme plannen. Je voelde je te veel en tegelijkertijd nooit goed genoeg…
Over een paar jaar ga je naar het middelbaar onderwijs. Een nieuwe start hoop je. Ik weet het: je hebt zo veel meer in je mars dan wat je voor advies hebt gekregen en je bent allesbehalve dom of ongemotiveerd lieve Ilse, maar de docenten en het onderwijs in jouw tijd wisten toen zelf gewoon nog niet beter. Maar weet je wat? Jij komt er zonder dat havo-papiertje toch wel en gaat barrières doorbreken.
Je zult er misschien zo onwijs graag bij willen horen op de middelbare lieverd, maar ik wil je vast waarschuwen voor de ‘regeltjes’ die daarbij horen. Het is oké dat je erbij wilt horen en jezelf probeert aan te passen, maar besef je dat jij tóch altijd iets anders zal zijn en dat hebben de kinderen snel door. Dus probeer zoveel mogelijk bij jezelf te blijven. Ondanks dat dat onwijs moeilijk gaat zijn.
Kinderen zijn hard op de middelbare, lieve Ilse. Je gaat het zwaar krijgen lieverd, maar weet dat de pijn die je deze jaren zult voelen ervoor zorgt dat je de meest sterke vrouw wordt die ik ooit heb gekend.
Deze jaren ga je ook voor het eerst merken dat je soms gewoon niet goed weet hoe je met je vriendinnen om moet gaan en voel je je heel vaak alleen op deze wereld. Over dertig jaar lieve Ilse gaat dit juist jouw power zijn. Jij zorgt ervoor dat andere vrouwen zich minder alleen gaan voelen. Vertrouw me, het komt écht goed….
Wanneer je je diploma hebt zul je je misschien wat verloren voelen, in de war zijn. Je moet namelijk gaan kiezen voor iets waar je toekomst in ziet, niet waar je passie voor hebt en dat ga je moeilijk vinden, want als je iets moet gaan doen waar je eigenlijk geen interesse of passie voor hebt ga je afdwalen. Je zult de komende jaren extra hard moeten knokken om je papiertjes te halen en dan nog gaat dat wellicht niet lukken, maar het is oké lieve Ilse, jij komt er wel, geen zorgen…
Wat ben je toch aan het zoeken he? Wie ben ik? Wat zou ik moeten doen? Doe ik dit wel goed? Is dit het dan voor mij? Je denkt dat je vooral normaal moet doen, want dat is al gek genoeg, maar ik kan je nu alvast verklappen dat je over twintig jaar normaal saai gaat vinden en dat je daar trots op bent ook! Je gaat verschillende banen krijgen en denkt dat je te wispelturig gaat zijn, vaak voel je dat je nergens écht past en je probeert je zo hard te bewijzen aan de grote boze wereld. Ik zie dat je knetterhard werkt, maar dat het gewoon niet altijd zo overkomt 😔
Wanneer je gaat settelen met je partner en je kiest voor het gezinsleven ga je dingen voor je kiezen krijgen die niet iedereen meemaakt. Life is gonna throw you some fakking balls die je zó niet verdient. Je zult moeten gaan strijden voor de gezondheid van je kinderen, dat is het laatste wat je wil he. Maar weet dat jou dit overkomt omdat jij het aan kan, omdat jij zo’n veerkracht bezit, zoveel liefde en mega sterk bent. Wat er ook gaat komen weet dat het eindigt als een cadeautje….
In deze reis ga je dierbaren verliezen lieve Ilse. En dat doet pijn. Maar ga je alleen zijn? Absoluut niet. Jij creëert jouw eigen familie en dat wordt jouw achterban. Dan heb ik het niet eens over je vrienden, kennissen en volgers. Ja, volgers…
Ergens kriebelt het om je alles al te vertellen, om nu al die sluier op te lichten, lieve Ilse. Ik weet hoe graag je gewoon helemaal jezelf wilt zijn. Ik wil niet dat je het gevoel hebt dat je al die tijd niet volledig gezien werd, maar hoe graag ik je ook wil behoeden voor dat gevoel houd ik mijn lippen stijf op elkaar. Stel je voor dat je door mijn onthulling een compleet andere keuze had gemaakt in dat briljante brein van je. Wat als dit niet het eindstation zou zijn?”
