Laat ik vooropstellen: ik ben dankbaar dat ik er mocht zitten. Dat het onderwerp überhaupt op televisie kwam is fantastisch, maar of dit het juiste podium was voor een gesprek met nuance en diepgang? Dat betwijfel ik.
Het voelde als een discussie die aan de oppervlakte bleef. Suggestieve filmpjes, cijfers zonder voldoende context en een gesprek dat zó kort was dat ik nauwelijks iets kon vertellen.
Het leek vooraf een open gesprek te worden, waarin ik mijn verhaal kon delen en nuance welkom was, maar door het uitlopen van de eerdere items werd het: hup, snel door. Weinig ruimte voor echte antwoorden.
En alsof dat nog niet genoeg was, zat ik tegenover een psychiater die haar collega’s opriep om vooral minder te diagnosticeren.
Whuuut? Alsof vrouwen met ADHD de diagnose cadeau krijgen. Alsof de wachtlijsten geen maanden, soms jaren zijn. Alsof we ons allemaal in een TikTok-video herkennen en vervolgens gretig een label eisen.
De feiten zijn anders en ik heb ze.
Ik laat me niet wegzetten als “iemand van het gevoel tegenover de wetenschapper”. Daarom heb ik in overleg met Sandra Kooij een enquête uitgezet onder meer dan 300 vrouwen met (vermoedelijk) ADHD, betrokkenen, ervaringsdeskundigen. Het rapport heet: Modeverschijnsel of medisch gemis? En de cijfers liegen er niet om:
- 89,5% verwerpt de stelling dat ADHD een mode-diagnose is.
- 95,4% vindt ADHD een serieus probleem, geen hype of trend.
- 99% ziet dat vrouwen met ADHD nog altijd een inhaalslag moeten maken qua herkenning en erkenning.
- En 88,5% vindt dat er inmiddels eindelijk voldoende kennis en hulp beschikbaar is, maar dat de toegang tot die hulp een ramp is.
De wachtlijsten zijn niet te doen. De vertragingen zijn real en hulp tijdens die wachtlijsten? Dat is er niet. Thank God to platforms als die van ons in zo’n periode!
Wat mensen wél zouden willen:
- Praktische tussenoplossingen: tips, voorlichting, een eerste gesprek met een ervaringsdeskundige.
- Digitale tools en triage-systemen om beter te beoordelen wie nu hulp nodig heeft.
- Meer aandacht voor vrouwen, want zij vallen nog te vaak buiten de boot van herkenning.
En toen zat ik daar in m’n smashing outfit 😉 klaar voor dat gesprek en kreeg ik drie minuten….
Ja, ik heb gelukkig kunnen zeggen waarom ik daar zat.
Ja, ik heb gereageerd op het afbreken van collega-specialisten.
Ja, ik heb vrouwen opgeroepen zich wél te laten testen, zich wél serieus te nemen en als het aan ‘de drukke maatschappij’ ligt dat ze dan ook geen labeltje krijgen, omdat het een serieus traject is.
Maar de rest kreeg ik helaas niet gezegd en toch… voelde ik me achteraf niet alleen, want mijn DM’s, app en mailbox stroomden vol met woorden als:
“Je zei precies wat ik denk. Hartstikke netjes en goed geformuleerd meid! Trots!”
“Typische opmerking: ‘heb je thuis ook een kind dat druk is…’ Ze had zich niet ingelezen.”
“Wat een rare negatieve benadering van die psychiater.”
“Wat heb jij het goed verwoord Ilse!! Echt chapeau!!!”
“Veel te kort!!! Jij had meer te vertellen. Ik had liever Sandra Kooij naast je gezien!”
“Dank je wel, dat jij daar wél zat voor ons.”
“Vond jou te weinig aan het woord en de psych te kritisch.”
“Ik voelde me gerepresenteerd door jou! Dank je wel!”
“Kut.” (ja, ook die stond ertussen 😅)
Dus dit is wat ik alsnog wil zeggen:
ADHD bij vrouwen is geen mode. Het is geen hype. Het is geen TikTok-trend.
Het is een onderbelicht, onderkend en ondergewaardeerd verhaal waar duizenden vrouwen dagelijks serieus mee worstelen en als de tv daar geen ruimte voor maakt? Dan maken we ‘m zelf wel. In ons magazine, in onze community, in de theaters en in onze stemmen.
Gelukkig zijn we een bende!
Liefs, Ilse 💜
8 reacties
Goed gedaan! Ik was blij verrast na het kijken van het fragment, afgezien van de flauwe social media- filmpjes over ADHD. De drukte in de maatschappij zorgt zeker voor meer klachten als je ADHD hebt. Maar wat wil deze psychiater met haar standpunt bereiken? Ik verwacht niet dat de middeleeuwse rust terugkomt. Diagnoses zullen alleen maar toenemen als de maatschappij zo druk blijft. Ik en mijn gezin(!) zijn onwijs dankbaar voor de diagnose en medicatie.
Bedankt voor je inzet!
Heel goed om daar te gaan zitten!
Jammer dat het onderwerp zo oppervlakkig en negatief benaderd werd. Ook een goed voorbeeld van een gesprek in een groep, die je als dopamina helaas zoveel voert. Geen voorbereiding, connectie of enige diepgang.
Mijn ervaring is dat een gesprek over wel of geen medicatie vaak vast loopt omdat men er niets van begrijpt. En dat het uiteindelijk alleen nog over de aantal pilletjes gaat.
Op mijn 46e sinds een halfjaar officieel diagnose, hard aan gewerkt. Dit had ik graag ook op mn 20e geweten.
Niets over hormonen, dopamine, hyperfocus en heel veel andere dingen waar jij juist wel de wereld mee kleurt.
Heel veel succes & laat van je horen💪👊
Zelf jaren lang van de ene burn-out naar de andere burn-out en van de ene depressie naar de andere depressie. Zoveel foute diagnoses verder kreeg ik op mijn 37e de diagnose add en op mijn 40e de diagnose autisme erbij. Ja het is een grijs gebied wanneer mensen geen officeel label hebben, maar what about de foute diagnoses die uiteindelijk toch autisme en/of adhd blijken te zijn? Als ik niet zo standvastig was geweest had ik nu niet de hulp kunnen krijgen die ik nodig heb en was ik nog steeds weggezet als een lui wicht dat gewoon geen zin heeft. Een zwak zieltje dat overal aan begint en niets afmaakt. Ik vecht ervoor om zelfstandig en zelfonderhoudend te kunnen zijn, samen met mijn jobcoach en psycholoog. Ik vecht voor mijn plekje in de neurotypische maatschappij. Ik ben niet gek, ik ben anders bedraad. Nu jij!
Nou idd, ik zat met kromme tenen te luisteren naar die gekke psych.. wat een raar mens. Ik heb sinds een maand nu ook de diagnose op 35 jaar en i am fucking proud of it! Jij hebt het goed gezegd gisteren en jammer hoe t dan met die stomme filmpjes van insta en tiktok wordt ingeleid. Plus dan ook nog de woorden van die psych.. even serieus. Blij dat je zei: vrouwen moeten zich wel laten diagnosticeren! Gelukkig zijn wij sterker dan al die suffe kutten en weten wij wel beter 😉 zonder ons zijn ze sowieso nergens en is de wereld saai! Trots op je en ik ben blij dat ik je volg om te weten dat we niet alleen zijn! Thanks 🤗🫶
Yesss! Dankjewel voor je energie en je eerlijkheid! 35 en dan je diagnose… zó herkenbaar (ik was 30) en zó goed dat je daar trots op bent. Ik ben blij dat jij erbij bent, want zonder vrouwen zoals ons is het leven kneitersaai toch?! Haha 💜🫶
Dank je wel voor dit stuk. Dit geeft duidelijk het gevoel weer wat alle Dopamina’s na deze uitzending hadden. Het starten met die filmpjes voelde alsof ze ons bewust voor schut wilden zetten. Dit stuk en deze cijfers zou je nog veel meer de wereld in moeten gooien. Plaats het op je socials en ik, en velen met mij, zullen het delen en verder verspreiden. Het is schandalig zoals dit item behandeld werd. Ik ben niet druk (van buiten) maar heb wel degelijk ADHD. Het is tijd dat het stereotype plaatsmaakt voor de realiteit. Vrouwen met ADHD struggelen al hun hele leven, worden over het hoofd gezien en voelen zich minderwaardig. Hierdoor ontwikkelen ze vaak nog andere problemen. Pas als je inderdaad het “label” krijgt, ga je inzien dat je niet lui of hysterisch of dom bent. Je brein werkt anders en daarom ga je met dingen anders om. Maar anders is niet slechter. Na de diagnose blijft de juiste hulp vaak nog ver te zoeken. ( in ieder geval in mijn geval) Ik weet niet hoe het nu is, maar in de tijd dat ik mijn opleiding Maatschappelijk werk en Dienstverlening deed (ruim 25jr geleden) kwamen ADHD en andere neurodiverse problematiek totaal niet aan bod. Het begint al bij educatie van hulpverlening, artsen etc. ADHD presenteert zich in vele vormen en ze mogen er allemaal zijn. Dank je wel dat je keer op keer voor ons in de bres springt ook al krijg je misschien tijdens zo’n K-uitzending niet precies gezegd wat je wilde, je hebt wel degelijk tegengas gegeven en de argumenten van die psychiater onderuit gehaald. Trots op jou en trots dat ik onderdeel ben van jouw mooie club vrouwen. 😘
Wauw… dank je wel voor deze reactie. Dit is waarom ik blijf schrijven, spreken en strijden. En jij zegt het prachtig: anders is niet slechter. Laat dat maar eens de kop van een nieuw tv-item zijn.
Dankjewel dat je bij de bende bent 💜
(PS: die cijfers gaan we de wereld in gooien. Grote plannen in de maak. Stay tuned. 😉)
De non-verbale communicatie van deze psychiater tijdens dit item zei nog zoveel meer dan de verbale communicatie. Heel schadelijk deze hautaine en neerbuigende houding van deze vrouw. Ze heeft geen idee wat voor schade ze aanbrengt door wat ze zegt en hoe ze zich profileert. Althans ik hoop dat ze geen idee heeft. Zonde!
Meer woorden wil ik niet vuil maken met betrekking tot dit wanstaltige item.
Jij deed het goed!